Ikona e kinemasë italiane dhe ndërkombëtare, Claudia Cardinale, u nda nga jeta në moshën 87-vjeçare, në Francë. Falë bukurisë dhe talentit u kthye në një muzë për shumë nga regjisorët më të famshëm.
E lindur më 15 prill 1938, në Tunis nga prindër siçilianë që emigruan gjatë protektoratit britanik, Claudia Cardinale luajti në filma të paharrueshëm, të drejtuar nga disa nga mjeshtrat më të mëdhenj, nga Luchino Visconti, për të cilin interpretoi Angelican (vallëzimi i saj me Alain Delon ishte i pavdekshëm), te Federico Fellini dhe Sergio Leone.
Claudia Cardinale vdiq me fëmijët e saj në krah në Nemours, pranë Parisit, ku jetonte prej disa vitesh.
Ajo na lë trashëgiminë e një gruaje të lirë dhe të frymëzuar, si në udhëtimin e saj si grua ashtu edhe si artiste, u shpreh agjenti i saj Laurent Savry.
Në karrierën e gjatë, që filloi në mesin e viteve 1950 dhe vazhdoi për më shumë se 60 vjet, “e dashura e Italisë” luajti në një gamë të gjerë zhanresh filmash, nga komeditë italiane te filmat spageti western, nga dramat te filmat historikë e deri te realizimet në stilin hollivudian, duke punuar herë pas here në muzikë, teatër dhe televizion.
Claudia Cardinale u shfaq në mbi 150 filma, disa prej të cilëve konsiderohen momente kulmore të kinemasë autoriale: Big Deal on Us, The Leopard, 8 1/2, Bube’s Girl dhe Once Upon a Time in the West.
Pothuajse si shaka, fitoi një rol të shkurtër në bashkëprodhimin “Ditët e Dashurisë” me yllin egjiptian Omar Sharif. Ishte 1956-a dhe në vitin pasardhës, vajza e re do ta gjente veten të zgjedhur mbretëreshë bukurie në një konkurs të sponsorizuar nga agjencia që promovonte kinemanë italiane në Tunizi.
Megjithatë, pjesa si vajzë kopertine nuk i pëlqeu aspak adoleshentes Claudia, e cila, pasi kishte shkuar në Romë për të ndjekur Shkollën Kombëtare të Filmit, e braktisi në tre muaj.
Claudia u kthye në Tunizi, por zbuloi se ishte shtatzënë nga një përdhunim që e mbajti të fshehtë nga publiku. Nga skandali e shpëtoi producenti Franco Cristaldi, i cili, duke e ditur sekretin, i ofroi një kontratë me kompaninë e prodhimit Vides dhe e solli përsëri në Itali, ku debutoi në filmin e Mario Monicelli-t “I soliti ignoti” (1958).
Dikur, shprehej:
“E jetova kinemasë, jo për t’i shpëtuar jetës, por për ta jetuar më mirë se në realitet, me më shumë sinqeritet dhe vetëdije”.
Fati e çoi edhe në Hollivud ku Sergio Leone i ofroi një prej karaktereve më të arrirë femërorë te “Na ishte njëherë Perëndimi” (1968).
Një grua me shpirt të lirë, e përkushtuar ndaj kauzave civile dhe e talentuar me autoironi, ajo që aktori britanik David Niven e quajti “shpikja më e bukur italiane që nga… spageti”, larg Italisë, Cardinale zbuloi një dimension njerëzor dhe një art të jetës larg vëmendjes e që do të shkonte krah për krah me tipin e rezervuar dhe etjen e saj për risi.
Pesë çmime David di Donatello, po aq Nastri d’argento e vlerësime Karriere nga Venecia dhe Berlini nuk e tregojnë të gjithë historinë e suksesit të jashtëzakonshëm të divës Claudia Cardinale.
